بسته بندی ابتدا با استفاده از مواد طبیعی مانند برگ درختان آغاز و بعدها تولیدات سریالی محصولات با مواد بافتنی و ظروف انجام شده است.
تخمین زده میشود که شیشه و چوب موادی هستند که حدود ۵۰۰۰ سال برای بسته بندی مورد استفاده بودهاند.
در سال ۱۸۲۳ پیتر دوراند انگلیسی صاحب اولین حق اختراع برای قوطی فلزی شد به عنوان اولین بسته بندی ساختهشده از ورقههای فلزی بود. در ادامه در سال ۱۹۰۰ قوطیهای سه قطعهای دو اتصالی مورد استفاده قرار گرفتند.
در همین زمان بود که کاغذ و مقوا به عنوان دو ماده مهم در بسته بندی مورد استفاده قرار گرفتند که بعداً با ابداع پلاستیک این ماده رفته رفته جایگزین کاغذ و فلز شد.
استفاده گسترده از پلاستیک در بسته بندی بعد از جنگ جهانی دوم آغاز شد.
پلیاتیلن در طول جنگ در مقیاس وسیعی تولید شد و بعد از جنگ تبدیل به قابل دسترسترین ماده در بازار شد، به طوری که در آغاز جایگزین کاغذ مومی در بسته بندی نان شده بود.
از سال ۱۹۷۰ بستهبندی پلاستیکی به سرعت رو به رشد نهاد.
با پیشرفت تکنولوژی و وضعیت فعلی مواد و متریالهای اقتصادی و مناسبتری پا به عرصه صنعت بستهبندی گذاشتند.
چرا که در گذشته بسته بندی فقط برای حملونقل و محافظت به کار میرفت، اما امروزه با مواد متنوع موجود، بسته بندی وظیفه و نقش تبلیغاتی برای محصول را نیز بر عهده گرفته است.
در نتیجه امروزه بسته بندی جزئی از سیاستهای فروش و بازاریابی است. چرا که این بسته بندی است که بین محصولات مشابهی که در قفسههای فروشگاهها در کنار هم چیده شدهاند، تفاوت ایجاد میکند.
بستهبندی شیشهای از مصر تا امروز
شیشه به عنوان بستهبندی در ۱۵۰۰ قبل از میلاد در مصر به کار رفت.
شیشه اولین بار به عنوان گلدان مورد استفاده قرار گرفت و از ترکیب با سنگ اهک ذوب شده، شن و ماسه و سیلیکات به شکل یک بسته بندی شیشهای در میآمد.
در حدود ۱۲۰۰ قبل از میلاد گلدانها و لیوانها از شیشهی فرآوری شده ساخته شد. بعد از اختراع لولههای دمش در ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد توسط فینیمتیها ، ساخت شیشهی کاملاً شفاف در دوران بعد از میلاد مسیح به عنوان یک روش تولید، بهبود یافت و گسترش پیدا کرد.
پیشرفت و توسعهی بسته بندی شیشهای در اختراع دستگاه اتوماتیک تولید شیشه دوار در سال ۱۸۸۹ مؤثر بود و بعد از آن در دههی ۷۰، بستهبندی شیشهای بر ای محصولات با ارزش و لوکس مورد استفاده قرار گرفت و تا با امروز هم استفاده وسیع و فراوانی از این نوع بستهبندی میشود.
رهبری بناپارت در بسته بندی با فلز
از زمانهای قدیم بسته بندی های فلزی به صورت جعبههای طلا و نقره همانند آلیاژها و پوششهای قوی که امروزه از بسیاری از محصولات محافظت میکند، دیده میشد.
ورقهای حلبی در ۱۲۰۰ میلادی در بوهومیا ابداع شد، بعد از آن در آغاز قرن ۱۴ قوطیهای غذا از جنس قلع مورد استفاده قرار گرفت. این تکنولوژی به عنوان یک راز علمی از ۱۶۰۰ نگه داشته شد تا اینکه با کیفیت بهتر و تولید آسانتر با تولید فولاد جایگزین شد، بعد از اینکه ویلیام اندروود این پروسه را به آمریکا وارد کرد، ایدهی گذاشتن و نگهداری غذا در بسته بندی فلزی اولین بار در سال ۱۸۰۹ مطرح شد. این پروسه همزمان با موقعی بود که ناپلئون ۱۲ هزار فرانک جایزه برای مخترع بهترین روش نگهداری غذای مورد نیاز سربازان در نظر گرفته بود.
نیکولاس آپرت از پاریس راهحلی ارائه داد که ورقههای حلبی متصل شده با قلع بتوانند محتویات غذا را بعد از استریل شدن در خود حفظ کنند. یک سال بعد از آن پیترپورانت قوطیهای استوانهای حلبی خود را که با قلع فشرده ساخته شده بود، به عنوان اختراع به ثبت رسانید.
پلاستیک- جدیدترین مدل بسته بندی
اولین پلاستیک مصنوعی در سال ۱۸۳۸ توسط الکساندر پارلر ساخته شد و در نمایشگاه بینالمللی سال ۱۸۶۲ لندن به نمایش درآمد.
این پلاستیک بجای موادی طبیعی چون عاج ساخته شد و به پارکسین ملقب شد.
در سال ۱۸۴۹ چارلز گودیر و توماس هنکوک یک روش تولید را توسعه دادند که خاصیت چسبندگی لاستیک طبیعی را از بین برد و به آن خاصیت ارتجاعی داد. در ادامه و در سال ۱۸۵۱ لاستیک سخت یا کائوچو شکل تجاری پیدا کرد.
در سال ۱۸۷۰ وسلگ هیات در نیویورک روشی را برای تولید سلولید در دمای بالا و فشار زیاد با درصد نیترات کم ابداع کرد. این نوآوری تا سال ۱۹۰۷ تنها شکل تجاری پلاستیک بود تا اینکه لئو هندریک پلاستیک را ابداع کرد آنچه که دقیقاً پلاستیک نامیده شد، درست تا سال ۱۹۲۰ و زمانی که ایدهی انقلابی هرمن استادینگر به گوش رسید ناشناخته ماند.
این اختراع در واقع همان پلیمر بود، هر چند که در ابتدا بسیاری از دانشمندان آنرا نپذیرفتند، اما جایزهی نوبل را در سال ۱۹۵۳ برای هرمن به ارمغان آورد.
استفاده از پلاستیک به عنوان بسته بندی در سال ۱۹۵۰ به اوج رسید و در ۱۹۷۰ بخش بسته بندی پلاستیک شروع به رشد کرد.
شروع بسته بندی کاغذی در چین
بستهبندی کاغذی در چین شروع شد. کاغذ قدیمیترین ماده دوباره شکلپذیر در بسته بندی است. در قرن یک و دو ی قبل از میلاد چینیها از پوست درخت شاهتوت برای بستهبندی غذا استفاده میکردند و تکنیک ساخت کاغذ را در طول ۱۵۰۰ سال توسعه داده و به خاورمیانه منتقل کردند. تکنیک کاغذسازی به اروپا رسید و از آنجا و در سال ۱۳۱۰ به انگلیس و سپس در سال ۱۶۰۹ به امریکا رفت.
اولین جعبهی مقوایی تجاری در انگلیس در سال ۱۸۱۷ تولید شد. ۲۰۰ سال بعد و بعد از اختراع مقوای راه راه (چین دار – کنگره دار) در سال ۱۸۵۰ این ماده جایگزین جعبههای چوبی در تجارت شد.
قرن ۲۰ عصر درخشان برای کاغذ و مقوا بود.
